Իհարկե, Բաքվի հպատակը հիմա մեզ վախեցնելու է, որ եթե կողմ չլինենք հնարավոր սահմանադրության փոփոխությանը, ապա Ադրբեջանը պատերազմ կհայտարարի։ Սրանում կասկած չկա, բայց այդ դեպքում ո՞ւմ է պետք ինքնիշխան խաղալը, եթե քո երկրում քո թշնամին պետք է որոշի, թե դու ինչ սահմանադրություն պետք է ունենաս։ Էստեղ ինքնիշխանության մասին հեքիաթները այլևս անիմաստ են, որովհետև ինքնիշխանն ինքն է որոշում ինչ օրենք ունենալ և որը չունենալ։

Ինչ ուզում՝ անում են, ձեռքերը բռնող չկա: Պառլամենտ չկա, իրավապահ համակարգը շարունակում է անիրավչությամբ զբաղվել, իսկ ամոթանք ու կշտամբանք տվող հոգևորականները, որպես կանոն, այս հարցերի վերաբերյալ պահպանում են լռություն :

Հայ հրապարակախոսական պրոպագանդայի մշակները օվսաննա են ճչում այն պետությունների հասցեին , որոնք հայտարարում են, թե թույլ չեն տա Հայաստանի սահմանների որևէ փոփոխություն:

Ամեն առավոտ Երևանն արթնանում է առանց Արցախի։

Վերջնականապես խճճվեցի: Երեկ Փաշինյան Նիկոլն ասաց, որ իբր մենք «քայլում ենք մի ճանապարհով, որի երկու կողմերում ցուլեր են, իսկ մենք կարմիր շորերով ենք` ոտից գլուխ»:

Իլհամ Ալիևը ավելի հիմար է, քան Հայաստանի իշխանությունը։

Մի քանի օր առաջ Ռուսաստանի անվտանգության խորհրդի քարտուղար Նիկոլայ Պատրուշևը հայտարարեց, որ Արևմուտքը չի դադարեցնի պատերազմը Ռուսաստանի դեմ նույնիսկ Ուկրաինայում պատերազմի տաք փուլի ավարտից հետո։

Հայաստանում կառավարիչ նշանակված փաշինյանը երեկ խոսելով հանրապետությունը լուծարելու մասին, մեր ազգի նվիրական երազները, իղձերը և նպատակները համեմատեց կարմիր բլուզի, իսկ մարտահրավերները կատաղած ցլերի հետ։

ՈՒ կրկին հորդուն կարկտահարվում է հայոց 5000-ամյա ազգապետական տաճար-տունը: Կիսալուսին յաթաղանը զորագնդեր է հանում փողոց: Թուրանաթուրքական երազանքն անկախ Հայաստանում կարծես թե միս ու արյուն է ստանում: Խնկարկու կռապաշտների ենիչերիական ավանգարդը հերթական գրոհն է ձեռնարկում: Թիրախում մեր ազգային պետական ինքնության գլխավոր պատվարն է` Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածինն ու Վեհափառը հայոց:

Այն, որ խաշն ու տոլման, չանախն ու խաշլաման, դուդուկն ու զուռնան, քոչարին ու յարխուշտան այլևս հայկական չեն՝ դա փաստում է ՅՈՒՆԵՍԿՕՆ: